فیلم سینمایی «دوئل» با حضوراحمدرضا درویش نویسنده و کارگردان، بازیگران و عوامل فیلم به مناسبت هفته دفاع مقدس در سالن فردوس موزه سینما به نمایش درآمد.
به گزارش آی‌فیلم به نقل از روابط عمومی موزه سینما، احمدرضا درویش کارگردان فیلم «دوئل» بعد از نمایش این فیلم در نشست گفتگو با مخاطبان با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه و موزه سینما، گفت: مراسم امشب مانند یک مهمانی خوب است که عوامل دوئل نیز در آن حضور دارند و بعد از مدت‌ها و حدود ۱۴ سال که از فضای فیلم «دوئل» خارج شده بودم دوباره امروز ذهنم با یک حال خوب به آن سال‌ها رفت و خستگی ام درآمد.
وی ادامه داد: حدود ۴ سال بود که این فیلم را ندیده بودم و دوست داشتم آنرا روی پرده ببینم که خوشبختانه امروز در موزه سینما این اتفاق افتاد. موزه سینما به نوعی خانه ما است و همه فیلمساز‌هایی که در طی سال‌های گذشته برای سینمای ایران زحمت کشیده اند و کسانی که عمرشان را برای سینمای ایران گذاشته اند یک جای پا، اسم و یک حقی در این مکان دارند و اسمشان باید ثبت شوند و خوشحالم که امروز نیز به نوعی اسم ما در اینجا ثبت می‌شود و آیندگان ما را قضاوت خواهند کرد.
درویش همچنین یادآور شد:اسم اینجا موزه سینما است و چیزی در موزه قرار می‌گیرد که بسیارارزشمند باشد، زیرا کالای فاخر و ارزشمند را در موزه می‌گذارند. موزه سینما موزه تصویر صدا و احساس است و طبیعی است که «دوئل» نیز به موزه سینمای ایران تعلق دارد.
وی با بیان اینکه می‌خواهم نقبی به دوران خودم بزنم، بیان کرد: جهان رویا و جهان خیال پردازی بسیار عجیب و غریب و حیرت انگیز است که هر فردی وقتی از این مساله فاصله می‌گیرد و خود با عینیت و واقعیت می‌سنجد و مرور می‌کند خودش را به جا نمی‌آورد.
درویش ادامه داد: امشب به روزگار گذشته غبطه خوردم، امیدوارم موقعیتی که من به آن گرفتارهستم برای هیچ‌کس اتفاق نیافتد. البته بازهم می‌گویم اینجا خانه من است به همین دلیل اینقدراحساساتی شده‌ام وگرنه من آدم احساساتی نیستم. ما هنرمندان آدم صحرا هستیم و به آسمان نگاه می‌کنیم، لطفا آسمان را از ما نگیرید.
وی ادامه داد: چندین سال است که نقش صنعتگران و تکنوکرات‌ها در دنیا مهم شده است و سرنوشت حیات انسان بستگی به صنعت، ثروت، سرمایه داری و کاپیتالیسم پیدا کرده است.
درویش با اشاره به تلاش کشور‌های دیگر در این حوزه، گفت: کارخانه‌های فیلمسازی کشور‌های دیگر تلاش دارند تا این آسمان را بگیرند و ما باید جلوی اینکار را بگیریم.
بازغی: نباید بگذاریم مسیر سینما تغییر کند
پژمان بازغی با تشکر از داریوش صادقیان و گروه گریم فیلم، گفت: بگذارید ازاینجا شروع کنم که واقعاً جای انوشیروان ارجمند با بازی فوق‌العاده‌اش اینجا خالی است. من ۲۶ ساله بودم که در فیلم «دوئل» بازی کردم و الان ۴۵ سال دارم. فیلم را که دیدم متوجه شدم چقدر جوان و خام بودم و اصلاً آن روزگار درک نمی‌کردم و تازه متوجه شدم که چه مسئولیتی بر دوش من گذاشته شده است.
وی ادامه داد: قرار بود مجموعه‌ای به نام «پسران آدم» توسط آقای درویش ساخته شود که به دلایلی به سرانجام نرسید. از آنجا ایشان را می‌شناختم. خوب به یاد دارم هفته‌نامه سینما تیتر زده بود؛ «درویش دوئل می‌کند» و با خودم فکر کردم یعنی آقای درویش مرا به یاد دارد. چند روز بعد آقای درویش با من تماس گرفت و فیلمنامه را داد تا بخوانم. بعد که نظرم را پرسید، گفتم بسیار خوب است، فقط نقش زینال را چه کسی بازی می‌کند؟ گفت خودت و بسیارغافلگیر شدم.
وی با اشاره به خاطره‌ای از بازی‌اش در فیلم «دوئل» گفت: یک روز سر صحنه بعد از تحمل دو ساعت و نیم گریم، داریوش صادقیان می‌خواست در چشم من لنز بگذارد که متوجه شد لنز از چشم من بیرون می‌آید. وقتی زیر نور آن را نگاه کردیم دیدم که لنز پاره شده بود. کلی هنرور داشتیم و آفتاب داشت غروب می‌کرد و فرصت نبود تا لنز دیگری جایگزین کنیم. از آقای درویش پرسیدم صحنه‌ای که می‌خواهیم بگیریم چقدر است و ایشان گفتند ۱۵ ثانیه. گفتم باشد بگیریم. من پلک نمی‌زنم. بعد‌ها متوجه شدم اگر پلک می‌زدم و آن لنز به پشت چشم من می‌رفت باید چشمم را تخلیه می‌کردند، اما آن روزگار ما شور دیگری داشتیم و الان در سینما بدین شکل نیست.
دیرباز: سینما را با «دوئل» شناختم
کامبیز دیرباز که در فیلم «دوئل» نقش یحیی را بازی می‌کرد، گفت: هر چه من در سینما دارم از اعتماد آقای درویش و بازی در این فیلم است. او نشان داد می‌شود به آدم‌های گمنام اعتماد کرد. هنوز هم بعد از ۱۸ سال هر وقت در انتخابم اشتباه می‌کنم با خودم فکر می‌کنم الان آقای درویش اگر این فیلم را ببیند، چه فکری می‌کند. همیشه فکر می‌کنم وظیفه دارم پرچم این مرد را به خاطر اعتمادش بالا نگه دارم.
وی با بیان اینکه «دوئل» تا مدت‌ها مرا بد عادت کرده بود، گفت: با احترام به تمام کارگردانانی که تا امروز با آن‌ها کار کردم معتقدم سینما را با فیلم «دوئل» شناختم. من که کوچک‌ترین عضو گروه فیلم بودم هر روز دکوپاژ فیلم را می‌دانستم و بسیار منظم بودیم. حتی یک قطره خون از بینی کسی نیامد. یادم می‌آید در جشنواره آن سال گروهی از فرانسه آمده بودند؛ وقتی فیلم را دیدند باور نکردند تمام جلوه‌های ویژه فیلم میدانی است و کامپیوتری نیست. سال‌ها گذشت تا من متوجه شدم «دوئل» یک استثنا بود.
اقباشاوی: چرا «دوئل» یک استثنا شد؟!
در ادامه دانش اقباشاوی که در فیلم «دوئل» دستیار کارگردان بود با اهدا نشان کلاه‌خود حضرت عباس به احمدرضا درویش، گفت: من در آن زمان ۲۳ ساله و فیلمساز کوتاه بودم. (البته دوست نداشتم آقای درویش این را بفهمد.) برخلاف کامبیز که خوشحال است در یک اتفاق استثنایی سینمای ایران حضور داشته است، من ناراحت هستم که چرا «دوئل» یک استثنا شد.
رئیس انجمن صفنی برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینمای ایران افزود: این فیلم با دست ساخته شد و روی نگاتیو ثبت شد. سوال این است که چرا این جنس از سینمای جدی تکرار نشد.
در پایان مراسم احمدرضا درویش کارگردان «دوئل»، بازیگران و عوامل فیلم با حضورجمع علاقمندان و مهمانان در ایوان موزه سینما عکس یادگاری گرفتند.
در حاشیه نمایش این فیلم طرحی از چهره بازیگران و کارگردان «دوئل» توسط هنرمندان نقاش حاضر در موزه سینما طراحی و به رسم یادبود به آن‌ها اهدا شد.
در این مراسم افرادی همچون: پژمان بازغی، کامبیز دیرباز، محسن روزبهانی، فرزاد رحمانی، مهدی حیدری، داریوش صالحیان، دانش اقباشاوی، رضا رویگری، عزیزالله حاجی مشهدی، مهران عباسی مدیرعامل موزه سینما و... حضور داشتند.
ه خ/
